Pas wanneer Laura een beetje van de schrik bekomen is, ontdekt ze wie haar koene redder in nood is. De man die haar te hulp is geschoten, blijkt dezelfde man die haar in de leeszaal aan de universiteitsbibliotheek al was opgevallen – en niet alleen omdat er zo’n intens trieste blik in zijn ogen lag. Hoewel ze haar leven aan Keith Martin te danken heeft, beseft ze spoedig dat ‘dankbaarheid’ niet de juiste omschrijving is oor haar gevoelens ten opzichte van de uiterst aantrekkelijke antropoloog. Ze mag dan psychologe zijn, ze hoeft niet bij haar vakkennis te rade te gaan om te begrijpen wat er met haar aan de hand is. Ze is doodgewoon verliefd op hem, tot over haar oren zelfs! Een tikkeltje verwarrend is het wel, want dat Keith het een en ander voor haar achterhoudt, is overduidelijk. De app die ten slotte uit de mouw komt, verandert vóór hun ontzette ogen in een olifant – de spreekwoordelijke olifant met de lange snuit…
Terug naar overzicht