Judd Stafford had gevochten en verloren. Uiteindelijk was hij ermee akkoord gegaan om de leiding van het familiebedrijf twee weken aan anderen over te laten en naar Hawaï te gaan om vakantie te vieren Maar niemand kon hem zo ver krijgen dat hij zich ontspande...tot de avond dat hij heimelijk het gebouw van het bedrijf binnendrong en in één klap tot over zijn oren verliefd werd op de kunstenares die zijn hal aan het beschilderen was! Erin Callahan had diepblauwe ogen, als de lucht na een storm en vormde een weergaloze verleiding voor de overwerkte directeur die al in maanden geen nacht meer goed had geslapen. Erin had zowel een kalmerende als een stimulerende uitwerking op hem, en haar kussen was als een ritje in de achtbaan - één en al beweging en adembenemende vreugde - maar de frêle schilderes had hard geknokt voor haar onafhankelijkheid en maakte het Judd niet gemakkelijk om haar hart te veroveren. Als hij zijn intrek moest nemen in haar kunstenaarscommune om bij haar in de gunst te komen, dan zou hij dat doen. Maar kon hij Erin, toen hij haar eenmaal had geholpen om verloren tijd in te halen en haar de hitte van het vuur van haar hartstocht had laten voelen, ervan overtuigen dat hij voorgoed zou blijven?
Terug naar overzicht
Terug naar overzicht