Het was allemaal de schuld van Dexter Wolffe, hield bankdirecteur Elizabeth Hamer. Zijn computerbeveiligingsssysteem had ervoor gezorgd dat zijn van verduistering werd beschuldigd, en haar alibi was verdwenen! Op de een of andere manier moest ze de media ontlopen, uit de bank ontsnappen en haar voortvluchtige getuige opsporen – ook al hield dat in dat ze Dex moest ontvoeren en hem ertoe dwingen haar naar Phoenix te brengen. Ze had nooit geleerd zich door een ander te laten helpen, maar Dex geloofde in haar onschuld en kon een uitdaging niet weerstaan, vooral niet als de dame die hem tartte zijn geheimen te ontsluieren, zo’n verrukkelijke tegenstandster was. Hij wilde haar barrières neerhalen, haar uitdagende mond kussen en haar nooit meer laten gaan. Elizabeth bezwoer hem dat ze geen maagd in nood was die gered moest worden, maar toen ze eenmaal het genot had ervaren in de armen van haar weerbarstige held, moest ze zich wel onderwerpen. Dex geloofde in zijn instinct, terwijl zij altijd volgens een plan had gewerkt, maar konden twee eenlingen op de vlucht hun eigen happy end schrijven?
Terug naar overzicht