Wat Max Morgan het eerst aan Emma Machlen opviel, was haar geur…een fijne mengeling van zwoele jasmijn en lentegrassen die hem aan liefkozende lichamen en fluisterringen in de duisternis eed denken! Emma had de grootste gok van haar leven gewaagd door binnen te dringen bij de zakenman die de redding van haar thuisfront kon betekenen… als hij de rechten van haar parfum wilde kopen. Maar ze verwachtte niet een goudharige Adonis aan te treffen, die haar meteen doorzag. En Max had niet verwacht dat er een betoverende tornado door zijn schuilplaats zou razen, die een begeerte bij hem oproep waarvan hij het bestaan was vergeten. Emma maakte hem zowel roekeloos als teder, wanhopig en hartstochtelijk. Maar niemand slaagde erin de muur omver te halen die hij om zich heen had gebouwd om zijn trots te bewaren en medelijden af te weren… zelfs deze kleine driftkop niet, hoewel zijn verlangen naar haar hem kwelde. Een tragisch ongeluk had aan zoveel dromen van Max een einde gemaakt en Emma slaagde erin daar liefdevol iets aan te doen. Kon ze hem aan zijn verstand brengen dat ze geen visioen was, dat het belangrijker was dat hij haar kon vasthouden dan dat hij haar kon zien?
Terug naar overzicht